494. அகரமு மாகி

     494 

பழமுதிர்சோலை

           தனதன தான தனதன தான

           தனதன தான         தனதான

 

 அகரமு மாகி யதிபனு மாகி

   யதிகமு மாகி                                                                       அகமாகி

அயனென வாகி அரியென வாகி

   அரனென வாகி                                                     அவர்மேலாய்

இகரமு மாகி யெவைகளு மாகி

   யினிமையு மாகி                                                     வருவோனே

இருநில மீதி லௌiயனும் வாழ

   எனதுமு னோடி                                                         வரவேணும்

மகபதி யாகி மருவும் வலாரி

   மகிழ்களி கூரும்                                                      வடிவோனே

வனமுறை வேட னருளிய பூஜை

       மகிழ்கதிர் காம                                                  முடையோனே

  செககண சேகு தகுதிமி தோதி

       திமியென ஆடு                                                         மயிலோனே

திருமலி வான பழமுதிர்ச் சோலை

   மலைமிசை மேவு                                                   பெருமாளே.

 

பதம் பிரித்து  உரை

 

அகரமும் ஆகி அதிபனும் ஆகி

அதிகமும் ஆகி அகம் ஆகி

அகரமும் ஆகி = எழுத்துக்களில் அகரம் முதலாக நிற்பது போல். அதிபனும் ஆகி = எப்பொருளுக்கும் முதற் பொருளாகி. அதிகமும் ஆகி = எவைக்கும் தலைவனாகி. அகம் ஆகி = நான் என்னும் உட்பொருளாகி.

அயன் என ஆகி அரி என ஆகி

அரன் என ஆகி அவர் மேலாய்

அயன் என ஆகி = பிரமன் என்னும் படைப்புத் தொழிலனாகி. அரி என ஆகி = திருமால் என்னும் காத்தல் தொழிலனாகி. அரன் என ஆகி = அரன் என்னும் அழித்தல் தொழிலனாகி. அவர் மேலாய் = இம்மூவர்க்கும் மேலான பொருளாகி

இகரமும் ஆகி எவைகளும் ஆகி

இனிமையும் ஆகி வருவோனே

இகரமும் ஆகி = இங்குள்ள பொருள்களாகி. எவைகளும் ஆகி = பின் எங்குள்ள பொருள்களும் ஆகி. இனிமையும் ஆகி = இனிமை தரும் பொருளாகி. வருவோனே = வருபவனே

இரு நிலம் மீதில் எளியனும் வாழ

எனது முன் ஓடி வரவேணும்

இரு நில மீதில் = இப்பெரிய பூமியில் உள்ள. எளியனும் = எளியவனாகிய அடியேனும். வாழ = வாழ. எனது முன் ஓடி வரவேணும் = இறைவா, நீ என் முன்னே ஓடி வர வேணும்.

மக பதி ஆகி மருவும் வலாரி

மகிழ் களி கூரும் வடிவோனே

மகபதி ஆகி = யாகங்களுக்கு அதிபதியானவனும். மருவும் = விளங்கும். வலாரி = வலாசுரனுக்குப் பகைவனுமாகிய இந்திரன். மகிழ் களி கூரும் = மகிழ்ச்சியும் களிப்பும் கொள்ளும். வடிவோனே = அழகனே

வனம் உறை வேடன் அருளிய பூஜை

மகிழ் கதிர்காமம் உடையோனே

வனம் உறை வேடன் = காட்டில் வசித்த வேடன். அருளிய பூஜை = அன்புடன் அருளிய பூசையை. மகிழ் = மகிழ்ந்து ஏற்றுக் கொண்ட. கதிர் காமம் உடையோனே = கதிர் காமம் என்ற தலத்தைக் கொண்டவனே.

 

செககண சேகு தகுதிமி தோதி

திமி என ஆடு மயிலோனே

செக கண......என ஆடு மயிலோனே = செககண...திமி என்று ஆடும் மயிலை வாகனமாக உடையவனே

திரு மலிவான பழமுதிர் சோலை

மலை மிசை மேவும் பெருமாளே.

திரு மலிவான = செல்வம் நிறைந்த. பழ முதிர்ச் சோலை மலை மிசை = பழமுதிர் சோலை மலைமேல். மேவு பெருமாளே = வீற்றிருக்கும் பெருமாளே.

 

சுருக்க உரை

எழுத்துக்களில் அகரம் போல எல்லா பொருள்களுக்கும் முதற் பொருளாகி, என்னும் இம்மூவர்க்கும் மேலான  பொருளாகி, இங்கும், மற்ற எல்லா பொருள்களும்  ஆகி நிற்கும் இனியவனே. எளியவனாகிய அடியேனும் வாழ என் முன் வரவேணும்.

யாகங்களுக்குத் தலைவனும், வலாசுரனுக்குப் பகைவனுமாகிய இந்திரன் மகிழ்ச்சி கொள்ளும் அழகனே.  கதிர்  காமத்தில் ஒரு வேடன் செய்த பூசையை  ஏற்றுக்  கொண்டு அவனுக்கு அருள் புரிந்தவனே. ஆடும் மயில் வாகனனே. பழமுதிர் சோலை மலையில் வீற்றிருக்கும்  பெருமாளே. எளியவனாகிய நான் வாழ என் முன்  வரவேணும். 

விளக்கக் குறிப்புகள்

 

அகரமுமாகி அதிபனும் ஆகி.....

அகரமுதலானை அணி ஆப்பனூரானைப்

பகரும் மனம் உடையார் வினை பற்றுஅறுப்பாரே

                                                                                                              ---சம்பந்தர் தேவாரம்.

எல்லாம்ஆம் எம்பெருமான்கழல் ஏத்துமே --- சம்பந்தர் தேவாரம்.

அகர முதல வெழுத்தெல்லா மாதி

பகவன் முதற்றே யுலகு                                  --- திருக்குறள்  .

 

இந்தப் பாடலில் இராமானுஜரின் விசிட்டாத்வைதக் கொள்கையை அப்படியே முருகனுக்குப் பொருத்திப் பார்ப்பார் அருணகிரி!

 

* அகரமும் ஆகி = மூலாதாரப் பொருள். அருவம்

* அதிபனும் ஆகி = தலைவன்! உருவம்.

* அதிகமும் ஆகி = குணம். நமக்கு அதிகமாய் அமைபவன் அவன் ஒருவனே    என்னும் கல்யாண குணம்.

* அகம் ஆகி = நம் அகமாகவே அந்தர்யாமி ஆகி விடும் தன்மை.

பரம், வியூகம் என்னும் அகரமும் ஆகி,  விபவம் என்னும் அதிபனும் ஆகி, அர்ச்சையில் அதிகமும் ஆகி, அந்தர்யாமியாய் அகம் ஆகி,  இவைகளும் ஆகி = அச்சித்து             

     ஞானமில்லா/உயிரில்லாப் பொருட்கள்! பூமி! ஆன்மா அற்றவை.

* இகரமும் ஆகி = சித்து! ஞானம்/உயிருள்ள பொருட்கள். ஆன்மா. அதாவதும் நாம்.

* அகரமும் ஆகி = ஈஸ்வரன். இறைவன்.

இப்படிச் சத், அசித், ஈஸ்வரன் என்னும் முப்பரிணாமக் கொள்கையான விசிட்டாத்வைதத்தை இங்கு அருணகிரி முருகனுக்குப் பொருத்திப் பார்க்கிறார் என்று  சொல்லுவர்.

பெருமாளின் சோலைமலையான முருகனின் பழமுதிர் சோலை என்பதால் பாட்டே இப்படி அமைந்து விட்டது போல!                                    -      -    கண்ணபிரான்  கொடுத்த குறிப்பு

 

 வனமுறை வேடன் அருளிய பூஜை....

முருகனுடைய வேலாயுதத்துக்குத் தன்னால் தான் பெருமை வந்தது என்று பிரமன் சொல்ல, அவர் முருகனால் சபிக்கப் பட்டு, பூமியில் கதிர் காமத்தில் அந்திமான் என்னும் வேடனாகப் பிறந்தார். பின் கார்த்திகை விரதம் அனுட்டித்து இடை ஏழு வள்ளல்களுள் ஒருவரானார். 

சிதம்பரம்

478

 

               தனதன தனன தனதன தனன

                 தனதன தனன                  தனதான

 

 எழுகடல் மணலை அளவிடி னதிக

     மெனதிடர் பிறவி                 அவதாரம்

 இனியுள தபய மெனதுயி ருடலு

     மினியுடல் விடுக                 முடியாது

 கழுகொடு நரியு மெரிபுவி மறலி

     கமலனு மிகவு                 மயர்வானார்

 கடலுன தபய மடிமையு னடிமை

     கடுகியு னடிகள்                   தருவாயே

 விழுதிக ழழகி மரகத வடிவி

     விமலிமு னருளு                முருகோனே

 விரிதல மெரிய குலகிரி நெரிய

      விசைபெறு மயிலில்         வருவோனே

 எழுகடல் குமுற அவுணர்க ளுயிரை

      யிரைகொளும் அயிலை      யுடையோனே

 இமையவர் முநிவர் பரவிய புலியு

      ரினில்நட மருவு              பெருமாளே.

 

 

  பதம் பிரித்து உரை

 

எழு கடல் மணலை அளவிடில் அதிகம்

எனது இடர் பிறவி அவதாரம்

எழு கடல் மணலை = ஏழு கடல்களில் உள்ள மணலை அளவிடில் = அளவிட்டுப் பார்த்தால். அதிகம் = அந்த அளவினும் அதிகமாக உள்ள எனது இடர் பிறவி = என்னுடைய துன்பம் தரும் பிறவிகள் என்னும் அவதாரம் = பிறவித் தோற்றங்கள்.

இனி உனது அபயம் எனது உயிர் உடலும்

இனி உடல் விடுக முடியாது

இனி உனது அபயம் = இனி நான் உனக்கே அடைக்கலம் எனது உயிர் உடலும் = என்னுடை உயிரும் உடலும் இனி = இனியும் உடல் விடுக முடியாது = பிறப்பெடுத்து உடலை விட (என்னால்) முடியாது.

 

கழுகொடு நரியும் எரி புவி மறலி

கமலனும் மிகவும் அயர்வானார்

 கழுகொடு நரியும் = கழுகும், நரியும் எரி = நெருப்பும். புவி = மண்ணும்.  மறலி = யமனும் கமலன் = பிரமனும் மிகவும் அயர்வானார் = (இவர்கள் எல்லோரும்) சோர்வு அடைந்து விட்டார்கள்

 

கடன் உனது அபயம் அடிமை உன் அடிமை

கடுகி உன் அடிகள் தருவாயே

கடன் உனது அபயம் = என் கடமை உன்னிடம் அடைக்கலம் புகுவதே அடிமை உன் அடிமை = நான் அடிமை பூண்பதும் கடுகி = விரைவில் உன் அடிகள் தருவாயே = உன் திருவடிகளைத் தந்து அருளுக.

 விழு திகழ் அழகி மரகத வடிவி

விமலி முன் அருள் முருகோனே

விழு = சிறந்து. திகழ் அழகி = விளங்கும் அழகி மரகத வடிவி = மரகத வடிவம் கொண்டவள் விமலி = பரிசுத்தமானவள் (ஆகிய பார்வதி). முன் அருளும் முருகோனே = முன்பு ஈன்றெடுத்த குழந்தையே.

 

விரி தலம் எரிய குலகிரி நெரிய

விசை பெறு மயிலில் வருவோனே

 

விரி தலம் = விரிந்த இடமாகிய (கடல், பூமி). எரிய = எரி கொள்ள குல கிரி நெரிய = கிரௌஞ்ச மலை நெரிந்து பொடிபட. விசை பெறு = வேகமாய் மயிலினில் வருவோனே = மயில் மீது வருபவனே.

 எழு கடல் குமுற அவுணர்கள் உயிரை

இரை கொளும் அயிலை உடையோனே

 

எழு கடல் குமுற = ஏழு கடல்களும் கொந்தளிக்க அவுணர்கள் உயிரை = அசுரர்களுடைய உயிரை இரை கொ(ள்)ளும் அயிலை = உணவாகக் கொண்ட வேலாயுதத்தை உடையோனே = உடையவனே.

 இமையவர் முநிவர் பரவிய புலியூரினில்

நடம் மருவு பெருமாளே.

 இமையவர் முனிவர் = தேவர்களும் முனிவர்களும்  பரவிய = போற்றிப் பணிந்த புலியூரினில் = புலியூரில் நடம் மரவு பெருமாளே = நடனம் செய்கின்ற பெருமாளே.

 

  சுருக்க உரை

கணக்கற்ற பிறவிகள் எடுத்த நான் இனி உனக்கு அடைக்கலம். இனியும் பிறப்பெடுத்து உடலைவிட என்னால் முடியாது. பிரமனும், கழுகும், நரியும், யமனும், என்னைப்பலமுறை படைத்தும், பலமுறை பிரித்தும் மிகவும் அலுத்துப் போய் விட்டார்கள்.

அடியனாகிய என்னுடைய கடன் உன்னிடம் அடைக்கலம் புகுவதே. உனது திருவடிகளைத் தந்தருளுவாயாக. அழகியான பார்வதி பெற்ற குழந்தையே! கடலும், கிரௌஞ்சமும் பொடிபட விரைவில் மயிலில் வந்தவனே! அசுரர்கள் உடலை அழிக்க வேலை எய்தியவனே! தேவர்கள் போற்றும் பெருமாளே!..

 

 ஒப்புக

 அப்படி ஏழும் ஏழும் வகுத்து வழாது போதினின்

அக்ரம் வியோம கோளகை மிசை வாழும்

அக்ஷர தேவி கோவின் விதிப்படி மாறி மாறி

அனைத்து உரு ஆய காயம் அது அடைவே கொண்டு

 இப்படி யோனி வாய் தொறும் உற்பவியா விழா

உலகில் தடுமாறியே திரிதரு காலம்

எத்தனை ஊழி காலம் என தெரியாது வாழி

இனி பிறவாது நீ அருள் புரிவாயே

                          -  திருப்புகழ், அப்படியேழு மேழும்

 

இமையோர் முனிவர் பரவிய...

மரகத முழுகிய காகோத ராஜஈ

மநுநெறி யுடன்வளர் சேணாடர் கோனுட னும்பர்சேரும்

                                    --திருப்புகழ், அவகுண.

 

வேதத் தோன்முத லாகிய தேவர்கள்

பூசித் தேதொழ வாழ்புலி யூரினில்

                              ---திருப்புகழ், ஆரத்தோடணி).

 

மாதா உடல் சலித்தாள், வல்வினையேன் கால் சலித்தேன்,

வேதாவும் மை சலித்து விட்டானே --- நாதா

இருப்பையூர் வாழ் சிவனை, இன்னம் ஓர்அன்னை

கருப்பை ஊர் வாராமல் கா.                      --- பட்டினத்தார்.

 

விளக்க குறிப்பு

 

கடன் உனது அபயம் ---

 

உயிர்களுக்குத் தனு கரண புவன போகங்களைக் கொடுத்த இறைவனுக்கு, அவ் உயிர்களை உய்யக் கொள்வது கடனே ஆகும். மக்களைக் காப்பது மாதா பிதாக்களுக்குக் கடன் போல. மரம் வைத்தவனுக்கு அவைகளைத் தண்ணீர் விட்டு வளர்த்தல் கடப்பாடே ஆகும்.

 

காக்கக் கடவிய நீ, காவாது இருந்தக்கால் ஆர்க்குப் பரம் ஆம் அறுமுகவா..... களிகூரும் உனைத் துணை தேடும் அடியேனை சுகப்படவே வை கடன்ஆகும், இதுக் கனம் ஆகும்

                                   .. திருப்புகழ், நிலையாத.